• Voetbalhistorie VSC (Velox SVVU Celeritudo)

    Van VELOX....
    VELOX heeft een lange traditie van successen achter zich. Zo werd in 1918 de promotie naar de tweede klasse al bereikt.

    De jaren vijftig waren succesvol. In 1955 volgde promotie naar de 1e klasse en in 1958 werd VELOX landskampioen bij de amateurs. Dit kampioenschap gaf recht op betaald voetbal (2e divisie). Absoluut hoogtepunt was het kampioenschap in 1962 in deze klasse. Daarna werd er in de eerste divisie gespeeld. In die periode was VELOX ook vaste bespeler van stadion Galgenwaard.

    Eind jaren zestig werd duidelijk dat de top van het voetbal in Utrecht gesaneerd moest worden. Dit resulteerde op 1 juli 1970 in de oprichting van FC Utrecht; “samengesteld” uit D.O.S., Elinkwijk en VELOX. Deze drie verenigingen gingen verder als amateur. VELOX is toen in de 3e klasse begonnen en werd hier in 1982 kampioen.

    In al die jaren hebben bij VELOX diverse beroemde spelers gespeeld. Zonder compleet te zijn, noemen we Frans Geurtsen, Gert Bals, Leen Morelisse, Cienus van Kooten en Wim van Hanegem. Maar ook het trainersgilde was sterk vertegenwoordigd met Daan van Beek en Han Berger.

    Praat in Utrecht over “heilige” grond en iedere voetballiefhebber weet dat het gaat over de Koningsweg: de thuishaven van VELOX voor meer dan 70 jaar. Onder andere door dreigende woningbouw moest VELOX dit complex gaan verlaten.

    Begin jaren 90 kwamen er dan ook fusieplannen op tafel met de vroegere buurman SVVU. Na langdurig en constructief onderhandelen kwam op 19 mei 1992 de nieuwe fusieclub VELOX/SVVU tot stand.

    Van SVVU....
    Vlak na de oorlog fuseerden de herenploeg NSU en de arbeidersploeg Blauw/Zwart tot een vereniging. De naam van die nieuwe vereniging werd S.S.V.U. “Spoorweg Sportvereniging Utrecht” en was vanaf die tijd een onderdeel van de personeelsvereniging van de Nederlandse Spoorwegen.

    In het seizoen 1962/1963 kwam de club uit in de toenmalige 3e klasse KNVB Zaterdag en speelde een duidelijke rol in de strijd om de bovenste plaats. Met als eerste hoogtepunt in het seizoen 1965/1966 het kampioenschap in deze klasse na een beslissingswedstrijd tegen Geinoord. Het gevolg hiervan was dat men uitkwam in de 2e klasse KNVB, in die tijd de hoogst haalbare klasse in Nederland. Wedstrijden tegen roemruchte clubs als bijvoorbeeld Spakenburg, IJsselmeervogels en Urk waren een normaal verschijnsel. In deze klasse heeft SSVU zich een seizoen weten te handhaven.

    SSVU speelde zijn thuiswedstrijden aan de Koningsweg met de ingang recht tegenover de velden van VELOX. De Spoorweg Vereniging draaide in deze jaren zijn partijtje rustig mee onder leiding van trainer Joop van Basten (inderdaad, de vader van Marco).

    Omdat er in de jaren zeventig meerdere takken van sport binnen de NS op gang kwamen, werd er besloten om de naam van SSVU te wijzigen in SVVU (Spoorweg Voetbalvereniging Utrecht).

    SVVU was in die tijd een graag geziene gast op het KNVB sportcentrum in Zeist als oefengroep voor aankomende trainers. De toenmalige bondscoach George Kessler heeft op deze manier Jan de Bie, speler van het 1e elftal, ontdekt en meegenomen naar Sparta Rotterdam toen hij daar trainer werd.

    Hierna traden er wat magere jaren op en werd afdelingsvoetbal een feit. Gelukkig werd in het seizoen 1981/1982 het kampioenschap behaald van de hoofdklasse en dus de terugkeer naar de KNVB. Dit elftal slaagde er zelfs in om in Zeist het kampioenschap van Nederland voor afdelingsclubs in de wacht te slepen. Een prestatie van formaat.

    Van Celeritudo....
    4 februari 1946 besloot een aantal jongeren in de bibliotheek van de Aloysiusparochie aan de Adriaan van Ostadelaan om Utrecht van een nieuwe voetbalclub te voorzien. Zo kort na de Tweede Wereldoorlog bestond bij de katholieke jeugd in Oudwijk kennelijk behoefte zich in clubverband met voetballen bezig te houden.

    Voorafgaande aan de oprichtingsvergadering hadden de betrokkenen hun wensen kenbaar gemaakt bij “mijnheer de pastoor”. Of hij het even wilde fiksen.

    Hij speelde de klus handig door naar een van zijn kapelaans. Die moest deze klus gaan klaren.

    Pater van Gorcum, de bewuste kapelaan, had ergens nog een potje met 400 gulden erin, alsmede een drietal gebruikte ballen. Met dit startkapitaal kon Celeritas (staat voor snelheid) in een oogwenk worden opgericht.

    Alleen met die naam zat het, naar later bleek, fout. In Den Haag bestond al een club van die naam. Toen dacht men aan de naam Fortitudo, hetgeen staat voor kracht. Maar van die naam had men zich in Culemborg al verzekerd. Tenslotte werd een combinatie van beide namen gemaakt: Celeritudo.

    De vereniging begon op een veld in de Johannapolder en kwam later naar de Mereveldseweg, op het huidige complex aan de Koningsweg terecht.

    Bekende namen in de vereniging waren die van Jongerius, Kraan, en Fonville. Ook waren er bekende namen die elders van zich lieten spreken en de bekendste is natuurlijk Leo van Veen, die hier begon en later naar DOS ging voor een bedrag van drie mille.

    Maar ook Herman Tijssen, Jan de Kleijn, Chris Oomen en Theo Kraan zagen kans zich een plaats in het betaalde voetbal te verwerven. Ook mogen wij Frater van Diemen niet vergeten te noemen, want die is het manusje van alles en is al tientallen jaren op allerhande posten van onschatbare waarde.